Domowe detektory gazów typu DK-nn służą do ciągłego monitorowania obecności gazów wybuchowych, tlenku węgla lub freonów w pomieszczeniach mieszkalnych i pomocniczych, zagrożonych emisją tych gazów. Wykrycie niebezpiecznego stężenia gazu sygnalizowane jest włączeniem optycznej i akustycznej sygnalizacji alarmowej oraz aktywowane są odpowiednie wyjścia alarmowe. Detektory wyposażono w wymienny moduł sensora, co gwarantuje prostą i tanią eksploatację.

Czujki czadu, gazu i dymu

Co roku w okresie jesienno-zimowym docierają do nas liczne wiadomości o poważanych, czasem śmiertelnych, przypadkach zatrucia tlenkiem węgla (CO) – popularnie zwanym czadem. Statystyczna ofiara pożaru ponosi śmierć nie od płomieni, czy temperatury, ale na skutek kontaktu z dymem oraz toksycznymi gazami – pochodnymi procesu spalania. Szczęśliwie nie jest to sytuacja bez wyjścia – aby zminimalizować ryzyko dla zdrowia i życia, a także zagrożenie pożarowe, wskazane jest korzystanie z czujek czadu, czujników gazu oraz czujek przeciwpożarowych.

Czujki możemy podzielić na dwie zasadnicze grupy:

  • do użytku domowego
  • profesjonalne, jako elementy Systemu Sygnalizacji Pożaru (SSP)

Te pierwsze to m. in. autonomiczne: czujki tlenku węgla, czujniki gazu oraz detektory dymu. Kupowane na potrzeby domowe są dobrym zabezpieczeniem przed niewidzialnymi zagrożeniami.

Czujki czadu

Czujka czadu to pozycja obowiązkowa w każdym domu/mieszkaniu, w którym używa się pieców centralnego ogrzewania oraz gazowych piecyków ogrzewających wodę. Czad jest produktem niepełnego spalania paliwa (najczęściej gazu ziemnego i węgla), jest bezbarwny i bezwonny. Do jego wydzielania dochodzi w sytuacji ograniczonego dostępu tlenu (czyli świeżego powietrza) do urządzenia grzewczego. Czujnik tlenku węgla jest jedyną skuteczną metodą ostrzegania przed tym „cichym zabójcą”.

Czujki gazu

Czujka gazu doskonale sprawdzi się w pomieszczeniach zagrożonych ulatnianiem się gazu ziemnego. Detektor można zainstalować zarówno w okolicy kuchenki gazowej, jak również w pobliżu pieca gazowego. Choć w przeciwieństwie do czadu gaz ziemny ma charakterystyczny, nieprzyjemny zapach, dodatkowe zabezpieczenie z pewnością nie zaszkodzi.

Czujki dymu

Detektor dymu to rozwiązanie łączące gamę czujek domowych z profesjonalnymi rozwiązaniami z zakresu Systemu Sygnalizacji Pożaru. Domowe czujniki dymu wykorzystują zjawisko rozproszenia światła (zwykle promieniowania podczerwonego) przez cząsteczki dymu do wykrycia pożaru.

Wszystkie opisane powyżej rodzaje czujników charakteryzuje autonomiczność – każdy z nich działa niezależnie i nie stanowi elementu większej całości. Profesjonalne czujki zazwyczaj tworzą System Sygnalizacji Pożarowej – jest to podyktowane wymaganiami przepisów z zakresu ochrony przeciwpożarowej oraz potrzebą zagwarantowania bezpieczeństwa w przestrzeni publicznej, czy zakładach pracy. Na elementy SSP składać się mogą:

  • czujki dymu
  • czujki ciepła
  • czujki płomienia

O ile domowe detektory dymu charakteryzuje prostota działania, profesjonalne czujki dymu mogą wykorzystywać różne mechanizmy. Możemy wyróżnić czujniki:

  • jonizacyjne, alternatywnie izotopowe
  • optyczne

Czujniki jonizacyjne wykorzystują promieniowanie jonizujące do wykrywania obecności dymu w pomieszczeniu. Zjonizowane powietrze wewnątrz detektora przewodzi prąd – zmiany jego natężenia, wywołane zadymieniem, aktywują alarm. Czujki optyczne, podobnie jak ich domowe odpowiedniki, wykorzystują zjawisko rozproszenia światła przez cząsteczki dymu do wykrycia pożaru.

Czujniki ciepła wykorzystują termistory – oporniki wyjątkowo wrażliwe na temperaturę – do mierzenia zmian temperatury w pomieszczeniu. Zależnie od typu detektora, aktywacja alarmu może nastąpić po przekroczeniu ustalonej temperatury krańcowej lub gdy zmiany temperatur zachodzą zbyt szybko. Każda z tych czujek ma pewne ograniczenia – coraz częściej stosuje się więc czujniki wykorzystujące obie metody pomiaru, które łączą zalety obu rozwiązań, jednocześnie eliminując wady.

Czujki płomienia wykrywają promieniowanie ultrafioletowe charakterystyczne dla płomieni.

Każdy z czujników ma mocne i słabe strony. Detektory dymu dobrze sprawdzają się przy intensywnym zadymieniu i małych płomieniach, lecz przy stosunkowo małym zadymieniu mogą nie włączyć się na czas. Czujki ciepła idealnie nadają się do pomieszczeń, w których z powody zapylenia, czy wilgoci nie można użyć czujników dymu. Ich wadą jest jednak relatywnie późne uruchomienie alarmu. Czujki płomienia błyskawicznie alarmują o pojawieniu się ognia, ale są wrażliwe na dym i zabrudzenia. Dlatego właśnie planując SSP warto uwzględnić w nim wiele czujek różnych rodzajów.

Opisane wyżej czujniki towarzyszą nam na każdym kroku – na zakupach, w zakładzie pracy, w kinie, w domu, czy w samolocie. Choć nadal to człowiek najskuteczniej rozpoznaje zagrożenie pożarem, w wielu sytuacjach to właśnie czujki przyczyniły się do ocalenia ludzkiego życia.

Wyświetlanie wszystkich wyników: 9